Marischool Ravenstein 1981-1989.
ThuisKlas bestaat nu een aantal jaren. Jaren waarin ik niet stil heb gezeten. Van alles is de revue al gepasseerd. Van administratie tot ontwerpen van workshops. Van kleine tot grote opdrachten en het ontmoeten van heel veel nieuwe grote, maar zeker ook kleine mensen. Erg leuk allemaal, maar wat is nu precies ThuisKlas. Wat doe ik nu anders dan andere grote bedrijven die ik bijvoorbeeld op de NOT zie. Dat heeft me aan het denken gezet. Ik ben helemaal terug gegaan naar het begin, daar waar school voor mij begon. Op die manier denk ik erachter te komen wat ThuisKlas zo anders maakt.
Als meisje van 4 ging ik net als alle kinderen ook naar school. De kleuterschool stond nog los van de lagere school. Het was een klein gebouw met 4 lokalen een speelplaats aan de voorkant met een grote zandbak en klimtoestellen. En uiteraard ook karren. Aan de achterkant van de school was een groot grasveld. Dat was vanuit de klas te bereiken door middel van een paar treden naar beneden. Aan het eind van het grasveld was de gracht. Binnen was het er ruim, voor mij gevoel. Er was onder andere een zandtafel, watertafel, veel materialen, een bouwhoek en een poppenhoek. In het midden van de klas stond iedere ochtend de kring klaar. En ik weet nog dat ik altijd een plekje voor mijn vriendje bewaarde. Niemand had er dus een vaste plek en de kring werd steeds weer “opgeruimd” als we gingen werken.
Na de kleuterschool volgt de lagere school wat in 1985 de basisschool werd. Ik kan me alle juffen en meesters nog wel herinneren. De juf van de 1ste klas omdat ze van haar hand een strijkboutje maakte als ze buikpijn had. De juf van de 2de klas deden was streng maar wel heel lief en gezellig. We hadden daar ook een heel groot lokaal, met achterin nog veel speelplek. In groep 5 en 6 had ik een meester. Daar kon je altijd een speld horen vallen. Wanneer je een fout maakte of niet luisterde kon je aan je haren getrokken worden, werd je tegen je oorlel aangeschoten of met een liniaal geslagen. Ook een herinnering, maar absoluut geen voorbeeld! De laatste leerkracht was van groep 7 en 8. Hij was en leerkracht en hoofd van de school. Prima leerkracht. Toch ook wel streng maar er kon toch ook nog wel eens een lolletje.
De juffen die me het meest bij zijn gebleven zijn de juffen waar bij je jezelf kon en mocht zijn. Als je bij die juffen zat had je ook geen angst om fouten te maken en ging je met plezier naar school.
Maar ja wat is de relatie van toen naar nu? In de jaren dat ik voor de klas heb gestaan en stage heb gelopen lijkt het of de tijd heeft stil gestaan. De scholen ruiken nog steeds hetzelfde en zien er vaak nog hetzelfde uit. Maar ben ik nu gek of niet. Er is op onderwijsgebied zoveel veranderd. Zoveel dat ik niet eens een poging ga doen om het op te schrijven. Maar waarom is de inrichting van toen veelal nog steeds op die manier te zien in scholen. Ook daarin moeten we met z’n allen een vertaalslag gaan maken.
Ook jij als leerkracht wil toch ook uniek zijn. Ga eens na wat jouw herinneringen zijn aan je basisschooltijd. Wat wil je wel en wat niet bij jezelf of in de klas terug zien. Wanneer voel jij je prettig in de klas. Ga er over in gesprek met je leerlingen en maak er samen een klas van jullie van. Maar maak er geen museum van. Creëer sfeer een huiskamer waarin ontdekt wordt en plezier ontstaat om te leren.
